De meerderheid van de Noord-Amerikaanse huishoudens is afhankelijk van een centrale oven voor de levering van warmte. Luchtsystemen komen minder vaak voor dan andere vormen van verwarming in het VK — ze werden soms geïnstalleerd in de jaren zestig en zeventig, maar blijven populair in Noord-Amerika. Lucht wordt verwarmd door een boiler, meestal gevoed met aardgas, en via leidingen naar kamers rondom het huis geleid. De warme lucht komt de kamer binnen via een vloer- of wandventilatie.
In commerciële gebouwen worden nog steeds veel variaties op warmteluchtsystemen gebruikt, hoewel ze doorgaans ook dienen als koelsysteem (airconditioning). In de meeste huizen zijn warmteluchtsystemen vervangen door 'natte' systemen, die over het algemeen comfortabeler en efficiënter zijn. Ketels zijn in feite waterverwarmers die specifiek via warm water warmte aan uw huis leveren. Welke brandstofoptie u ook in huis heeft, de ketel wordt aangedreven om water op te warmen.
Zodra het water de juiste temperatuur heeft, stroomt het via een systeem van leidingen naar radiatoren of andere apparaten in uw huis. Zodra de warmte uit het water komt, keert het koelere water terug naar de ketel en begint de cyclus opnieuw. In grotere commerciële toepassingen wordt de centrale verwarming verzorgd door middel van een luchtbehandelaar die vergelijkbare componenten bevat als een oven, maar dan op grotere schaal. Bij het kiezen van welk centraal verwarmingssysteem u voor uw huis wilt, moet ook rekening worden gehouden met het soort brandstof dat u gaat gebruiken.
Het belangrijkste voordeel van het installeren van elektrische centrale verwarming is dat deze beschikbaar is voor woningen die niet op het gasnet zijn aangesloten. Een van de eerste moderne centrale verwarmingssystemen voor warm water om dit tekort te verhelpen, werd in de jaren 1830 door Angier March Perkins in Londen geïnstalleerd. Stoom kan echter bijvoorbeeld tussen gebouwen op een campus worden gestuurd om het gebruik van een efficiënte centrale ketel en goedkope brandstof mogelijk te maken. Een centrale ketel leverde hogedrukstoom die vervolgens de warmte in het gebouw verdeelde via een systeem van leidingen dat in de kolommen was ingebed.
Een centraal verwarmingssysteem kan veel ruimte innemen in een woning of ander gebouw en het kan nodig zijn dat bij de bouw aanvoer- en retourleidingen worden geïnstalleerd. Stookolie kan automatisch worden gestookt in een centraal verwarmingssysteem en vereist geen asverwijdering en weinig onderhoud aan het verbrandingssysteem. Een centraal verwarmingssysteem zorgt voor warmte aan een aantal ruimtes in een gebouw vanuit één hoofdwarmtebron. Sommige centrale verwarmingsinstallaties kunnen om redenen van brandstof wisselen om redenen van zuinigheid en gemak; een huiseigenaar kan bijvoorbeeld een houtoven installeren met elektrische ondersteuning voor incidenteel gebruik zonder toezicht.
Denk aan een centraal verwarmingssysteem voor huishoudelijk gebruik waarbij de centrale verwarmingsketel thermostatisch moet worden geregeld en warm water moet leveren aan het radiatorsysteem in het huis en ook aan de warmwatertank om warm water uit de kranen in het huis te leveren. Centrale verwarmingsketels op gas moet ook regelmatig worden onderhoud om ervoor te zorg dat ze goed werken. Er zijn ook elektrische centrale verwarmingsketels beschikbaar, waarbij het water wordt verwarmd met behulp van een elektrisch element. Vergeleken met system zoals open haarden en houtkachels biedt eeen centrale verwarmingsinstallatie eeen verbeterde uniformiteit van de temperatuurregeling in eeen gebouw, meestal inclusief automatische regeling van de oven.
In het vroegmiddeleeuwse Alpenhoogland werd op sommige plaatsne de Romeinse hypocaust vervangne door eeen eenvoudiger centraal verwarmingssysteem waarbij warmte via vloerkanalenn uit de stookruimte werd afgevoerd.
